Charlotte en Sylvia
Bij een kennismaking zeg je toch ook niet dat je hetero bent.
Sylvia (49): “Als lesbisch stel hebben we enorm geboft met onze zoon en dochter die we samen met 2 – homoseksuele – mannen (ook een stel) hebben mogen krijgen. De papa’s hebben ook echt een actieve vaderrol. Om de week gaan de kinderen een lang weekend naar hen toe. En daarnaast zien we elkaar met feestdagen, bijzondere gebeurtenissen of soms ook gewoon even zomaar.”
Charlotte (41): “Het voelt ook als een gezin. Dat is heel waardevol. En daarnaast hebben we duidelijke afspraken met elkaar gemaakt met betrekking tot de kinderen zodat we in grote lijnen dezelfde insteek hebben.”
Sylvia: “Als we hand in hand door de stad lopen, zijn we ons daar wel van bewust. Innig knuffelen of zoenen, doen we minder snel. We willen de kat niet op het spek binden. We stoten liever niemand voor het hoofd.”
Charlotte: “2 knuffelende vrouwen kunnen tegenwoordig ook 2 ‘besties’ zijn. En voor sommigen zijn 2 vrouwen die met elkaar knuffelen of zoenen ook wel echt iets erotisch. Bij 2 zoenende mannen ligt dat gevoelsmatig toch anders. Daar wordt al snel de sticker ‘vies’ of ‘ranzig’ op geplakt. Echt jammer, in wezen berust dat allemaal op aannames.”
Sylvia: “Trots op wie je bent, vieren van wie je houdt’, is een mooie stelling. In een ideale situatie. Maar er rijzen tegelijkertijd ook vragen. Als het mag – en van wie mag dat dan? – KUN je dan ook trots zijn en vieren van wie je houdt? En als je het kunt, DURF je dat dan ook. En als je het dan durft, WIL je dat dan vervolgens ook? Soms kan het wel, maar durf je niet te zijn wie je wilt zijn, of je vrij te gedragen in het openbaar. Of je wilt het niet vanwege de gangbare normen die jou door anderen worden opgelegd.
Ik heb ook niet altijd de behoefte om te zeggen dat ik op vrouwen val. Bij een van mijn werkgevers heb ik dat in het begin niet expliciet genoemd. Dat doe je ook niet als je hetero bent. Dan krijg je op een gegeven moment een vraag als 'ga je dit weekend nog iets leuks doen met je vriend?'. Toen heb ik wel verteld dat ik een relatie met Charlotte heb. Het roept bij anderen vaak weer vragen op. Zeker ook omdat wij een 4-oudergezin zijn. Ik hoef niet zo nodig steeds als ambassadeur te fungeren. Maar laatst bij de Gay Pride in Utrecht was ik echt onder de indruk. We zaten met de vaders op de Meer-dan-Gewenst-boot. We voeren onder een brug door en die mensenmenigte die dan zó enthousiast reageert. Dat is kippenvel hoor. Je voélt op dat moment zo'n omarmende liefde uit de massa. Dat is supermooi om te ervaren.”
Charlotte: “Bij de dodenherdenking mochten we dit jaar als regenbooggezin namens de community een krans leggen bij het monument 'De man voor het vuurpeloton' aan de Dreef. Een voorrecht. En tegelijkertijd heeft het ergens ook iets dubbels, een aparte krans leggen voor een gemeenschap die zo hard strijdt voor inclusiviteit.”
Sylvia: “Wellicht kunnen met deze gemeentelijke campagne vooroordelen en aannames weggenomen worden die ook in Haarlem nog leven. Er is nog een hoop werk te doen. De maatschappij is in verandering, leefstijlen veranderen. Dat op zich is al dikke winst.”